معرفی ۵۰ عکاس برتر دنیا

اگر در حوزه عکاسی فعالیت می‌کنید حتماً بارها به دنبال آثار عکاسان معروف گشته‌اید. قبل از آن که بتوانید برترین آثار عکاسی دنیا را بیابید لازم است تا ابتدا با عکاسان برتر دنیا آشنا شوید. افرادی کلیدی که مهر شخصی خود را در رسانه عکاسی به جا گذاشته‌اند و به چیزهایی دست یافته‌اند که قبلاً هیچ کس دیگری انجام نداده است. عکاسانی که نه‌تنها یک عکس فوق‌العاده گرفته‌اند، بلکه مجموعه‌ای از آثار قابل‌توجه را در طول عمر خود تولید کرده‌اند. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با ۵۰ عکاس برتر دنیا آشنا شوید.

کارتیه برسون، تأثیر زیادی بر عکاسی خبری مدرن و استقرار آن به عنوان یک شکل هنری داشت. دستاوردهای او شامل تأسیس آژانس مگنوم در سال ۱۹۴۷ بود و در کارهای مستند، پرتره و منظره سرآمد بود. مفهوم او از ثبت یک رویداد در “لحظه تعیین‌کننده” بسیار تأثیرگذار بوده است.

یکی از بزرگترین عکاسان منظره، انسل آدامز است. آدامز سبک‌های نقاشی را رد کرد تا چیزی را خلق کند که او آن را «شعری سخت و فروزان واقعیت» می‌نامید. او که یکی از مبتکران سیستم Zone برای محاسبه دقیق نوردهی است، بیشتر به خاطر تصاویر سیاه و سفیدش شناخته شده است.

سالگادو یک فوق ستاره عکاسی خبری مدرن است. او ابتدا در رشته اقتصاد تحصیل‌کرده بود، اما در سال ۱۹۷۳ حرفه عکاسی را آغاز کرد. کارهای سیاه و سفید در مقیاس حماسی او به ویژه بر بی‌عدالتی اجتماعی و فقر متمرکز شده و در طول ۴۵ سال گذشته تعدادی پروژه بلندمدت بین المللی را انجام داده است.

برانت که در آلمان متولد شد اما در انگلستان اقامت گزید، سبک متمایز عکاسی خود را به طیفی از ژانرها آورد. از دهه ۱۹۳۰، کار او شامل تصاویر مستند اجتماعی از فقیر و غنی، مناظر جوی و احساسی، پرتره‌های عصبی، ناراحت‌کننده و تحریف‌شده و مطالعات برهنه با زاویه باز شدید بود.

کامرون یکی از اولین عکاسانی بود که پتانسیل عکاسی را به عنوان یک هنر بیانگر کشف کرد. در اواسط قرن نوزدهم، او مجموعه‌ای از آثار را روی نگاتیوهای بشقاب شیشه‌ای خلق کرد که شامل خانواده و دوستان و ویکتوریایی‌های معروف مانند دانشمند سر جان هرشل و شاعر آلفرد، لرد تنیسون بود.

آودون یکی از مشهورترین عکاسان آمریکایی قرن بیستم است. او به خاطر عکاسی پرتره افراد مشهور و عکاسی مد برای مجلاتی از جمله ووگ و هارپرز بازار، همچنین برای پرتره سیاه و سفید قدرتمندش از مردم عادی، مانند اثری که در کتابش در سال ۱۹۸۵ در غرب آمریکا منتشر کرد، مورد تحسین قرار گرفت.

پن در درجه اول از مد، پرتره و طبیعت بی‌جان برای مشتریان سرمقاله و تجاری سرشناس عکس می‌گرفت. تصاویر او که به دقت روشن و ترکیب شده اند، قدرت خود را از پراکندگی و سادگی خود می‌گیرند. تصاویر نمادین او شامل پرتره‌های پیکاسو و ترومن کاپوتی و تصاویر مد از همسر سوپرمدل او، لیزا فونسگریوز است.

اگرچه مک کالین بیشتر به خاطر تصاویری که واقعیت وحشیانه جنگ در ویتنام، قبرس و کامبوج را به تصویر می‌کشند، شناخته شده است، اما آثار ستایش‌شده بین‌المللی او اغلب شامل تصاویر مستند در زادگاهش انگلستان و مناظر تاریک و بد خلق می‌شود. او شجاع و سرسخت در تعقیب یک داستان، به دلیل خدمات عکاسی در سال ۲۰۱۷ لقب شوالیه را دریافت کرد.

بورک وایت که با نام «مگی فناناپذیر» شناخته می‌شود، اولین خبرنگار زن جنگ و اولین عکاس زن مجله Life بود. او از طوفان‌های آتش در زمان جنگ در مسکو و آزادی زندانیان اردوگاه کار اجباری عکاسی کرد. بعدها، او اولین عکاس خارجی بود که اجازه گرفت از طرح پنج ساله شوروی عکس بگیرد و خشونت را در جریان تجزیه هند ثبت کرد.

بیتون یکی از عکاسان بزرگ پرتره و مد قرن بیستم بود. او که شیفته زرق و برق و ظرافت بود، تصاویر زیادی برای مجلات از جمله Vogue و Vanity Fair از دهه ۱۹۲۰ تا ۷۰ خلق کرد. استعدادهای خلاقانه او به طراحی صحنه و لباس برای فیلم‌ها و تولیدات تئاتر گسترش یافت.

کاپا عکاس مجارستانی و یکی از بنیانگذاران Magnum Photos بود. او در طول زندگی حرفه‌ای خود، پنج درگیری مختلف از جمله جنگ داخلی اسپانیا را پوشش داد و به‌ویژه به‌خاطر تصاویر عالی خود از فرود در روز D در سال ۱۹۴۴ مشهور است. او هنگامی که در حین پوشش جنگ اول هند و چین روی یک مین پا گذاشت، کشته شد.

استیگلیتز غول عکاسی و پیشگام مهم رسانه بود. در دهه ۱۸۹۰ او این امر بحث‌برانگیز را مطرح کرد که عکاسی یک شکل هنری به اندازه نقاشی یا مجسمه‌سازی است. او در ادامه به طرفدار عکاسی «مستقیم» و بدون دستکاری و مروج خستگی‌ناپذیر کارهای عکاسان دیگر تبدیل شد.

میروویتز حرفه عکاسی خود را به عنوان یک عکاس خیابانی پیشرو در اوایل دهه ۶۰ آغاز کرد و سپس با کتاب پرفروش Cape Light به کارهای هنری با فرمت بزرگ روی آورد. او بیش از ۲۰ کتاب از جمله مجموعه‌ای از آثار مستند زمین صفر پس از حملات تروریستی به مرکز تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱ منتشر کرده است.

اگرچه آرنولد به خاطر پرتره‌هایش از نمادهای فرهنگی از جمله مرلین مونرو مشهور است، اما بیش از ۵۰ سال عکاس خبرنگار و عضو مگنوم فوتوز بود. او که ترجیح می‌داد در نور طبیعی کار کند، طیف وسیعی از کارها از عجیب تا جدی را از جمله مقاله‌های عکس درباره جنبش حقوق مدنی و کارگران کشاورزی به تصویر کشید.

دیویدسون، عکاس مستند مهم آمریکایی، بر افراد خارجی و گروه‌های به حاشیه رانده شده در جامعه تمرکز کرد. او با غوطه‌ور شدن در سوژه‌هایش، چه باندهای نوجوان در بروکلین، چه سرگرم‌کننده‌های سیرک، یا ساکنان یک بلوک در هارلم، بینش صمیمانه‌ای از زندگی آنها به دست آورد.

لانگ یک عکاس مستند و پیشگام آمریکایی بود. اگرچه او در اوایل کار خود یک استودیوی پرتره داشت، اما به مستندسازی بیکاران و بی‌خانمان‌ها در رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ روی آورد. معروف‌ترین تصویر او، مادر مهاجر (۱۹۳۶) یک زن فقیر و فرزندانش را نشان می‌دهد.

نیومن در دهه ۱۹۳۰ شروع به عکاسی پرتره کرد و ترجیح داد در خانه یا محل کار سوژه‌هایش کار کند تا بینش بیشتری نسبت به زندگی و شخصیت آنها بیابد. این رویکرد که در آن زمان غیرمتعارف بود، منجر به این شد که نیومن به عنوان «پدر عکاسی محیطی» در نظر گرفته شود. مشهورترین پرتره‌های او از ایگور استراوینسکی و پابلو پیکاسو هستند.

دویزنو یک عکاس فرانسوی بود که به خاطر تصاویر شوخ و طنز خود از زندگی در زادگاهش پاریس شهرت داشت. آن‌ها جنبه سبک‌تر زندگی را در میان مردم عادی به تصویر می‌کشیدند و به طرز درخشانی زمان‌بندی و آهنگسازی می‌شدند. معروف‌ترین عکس او بوسه در تالار شهر (۱۹۵۰) است که زوجی را در حال بوسیدن در یکی از خیابان‌های پاریس نشان می‌دهد.

وستون یکی از مشهورترین چهره‌های عکاسی قرن بیستم آمریکا است. او که نوآور و کاریزماتیک بود، بیشتر به خاطر تصاویر با جزئیات بسیار با فرمت بزرگ شناخته شده است. موضوعاتی که در طول ۴۰ سال کار او کاوش شده است شامل مناظر بیابانی، برهنه‌ها و مطالعات طبیعت بی‌جان درباره اشیایی مانند فلفل و صدف است.

ادگرتون یک مهندس برق بود که اولین فلاش الکترونیکی را اختراع کرد. او همچنین تعداد زیادی عکس با سرعت بالا با فلاش خیره‌کننده ساخت که چیزهایی را که به معنای واقعی کلمه قبلاً دیده نشده بودند نشان می‌داد. آنها شامل عبور گلوله از یک سیب، پرندگان در وسط پرواز یا چندین عکس از ورزشکاران یا رقصندگان در حال حرکت بودند.

استایچن به عنوان پدر عکاسی مد مدرن شناخته می‌شود و قبل از جنگ جهانی دوم در حالی که برای Vogue و Vanity Fair پردرآمدترین عکاس در جهان بود. در دوره پس از جنگ، او به یکی از متصدیان گالری با نفوذ تبدیل شد و مسئول یکی از مشهورترین نمایشگاه‌های عکاسی تاریخ، خانواده انسان (۱۹۵۵) بود.

هاردی در حالی که برای مجله Picture Post کار می‌کرد، به یکی از محبوب‌ترین عکاسان بریتانیا تبدیل شد و به خاطر عکس‌های جذاب و خونگرمش از مردم عادی شهرت داشت. او همچنین از سوژه‌های جدی، مانند مأموریت‌ها در طول جنگ کره، عکاسی می‌کرد. در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۶۰ او به یکی از موفق‌ترین و پردرآمدترین عکاسان تبلیغاتی بریتانیا تبدیل شد.

اگلستون یک عکاس آمریکایی است که سبک “عکس فوری” او، همراه با استفاده از روش‌های چاپ رنگی اشباع شده با رنگ، موضوعات معمولی را به سطح هنر ارتقا داد. او اکنون به عنوان یکی از عکاسان کلیدی شناخته می‌شود که کارش به عکاسی رنگی کمک کرد تا به یک هنر پذیرفته شده تبدیل شود.

ارویت یک عکاس تبلیغاتی و سرمقاله آمریکایی است که به خاطر کارهای شخصی‌اش مورد تحسین قرارگرفته است. از مطالعات حساس زندگی خانوادگی گرفته تا تصاویر خیابانی شوخ‌آمیز و طنزآمیز در کارنامه ارویت قرار دارد. سوژه‌های عکاسی مورد علاقه او شامل مردم در سواحل و موزه‌ها بوده و او چندین کتاب از عکس‌های سگ محبوب خود تهیه کرده است.

مک کوری یکی از مشهورترین عکاسان زنده دنیاست. مک کوری یکی از اعضا قدیمی آژانس مگنوم و مشارکت‌کننده نشنال جئوگرافیک بوده که حرفه متنوع او شامل گزارش جنگ، پوشش بلایای طبیعی، عکاسی از سفر و پرتره است. نمادین‌ترین عکس او تصویر سال ۲۰۰۲ با عنوان دختر افغان است.

فرانک کار خود را به عنوان یک عکاس سرمقاله و تجاری آغاز کرد، اما او در سال ۱۹۵۸ کتاب مهم عکاسی مستند خود را به نام آمریکایی‌ها منتشر کرد. رابرت از نظر سبک و تکنیک غیرمتعارف اما بسیار تأثیرگذار بود. او بعدها به فیلم‌سازی و عکاسی زندگینامه روی آورد.

هالسمن در پرتره و مد تخصص داشت و برای مجلات مطرحی از جمله Vogue و Life کار می‌کرد. سبک، قدرت و خلاقیت بصری در کار او نقش اساسی داشت و او از چهره‌های مهم دوران خود از جمله آلبرت انیشتین و وینستون چرچیل عکاسی کرد. مشهورترین تصویر او شاهکار سورئال او، Dali Atomicus است.

بیلی در دهه ۱۹۶۰ به عنوان یک عکاس مد و پرتره خیابانی با تصاویر مستقیم و سیاه و سفید به یاد ماندنی از افراد مشهور از جمله بیتلز، مایکل کین و مدل ژان شریمپتون به شهرت رسید. او از آن زمان به عنوان یکی از شناخته شده ترین عکاسان بریتانیایی باقی مانده و هنوز در دهه ۸۰ زندگی خود فعال است.

ری یک نقاش، فیلم‌ساز و مجسمه‌ساز و همچنین یک عکاس خلاق و مبتکر بود که دوست داشت «قوانین» را زیر پا بگذارد. تحت تأثیر سوررئالیسم، شناخته شده ترین تصاویر او با استفاده از سولاریزاسیون یا عکاسی بدون دوربین مانند فتوگرام ساخته شدند. خلاقیت و آزمایش او عکاسی را به سطح خلاقانه جدیدی رساند.

اثر مهم مارتین پار، آخرین استراحتگاه، فیلمبرداری شده در شهر ساحلی نیو برایتون، لیورپول، اولین بار در سال ۱۹۸۵ منتشر شد. اثر مهم مارتین پار، آخرین پناهگاه، (در برگه جدید باز می‌شود) که در شهر ساحلی نیو برایتون، لیورپول فیلمبرداری شد، اولین بار در سال ۱۹۸۵ منتشر شد. برخی مارتین پار را ناظر شوخ زندگی معاصر دانسته، در حالی که برخی دیگر او را یک نخبه گرا روشنفکر می‌دانند.

هورست آلمانی الاصل که به خاطر ارتباط طولانی خود با مجله ووگ شناخته می‌شود، عکس‌های مد، پرتره، برهنه و طبیعت بی‌جان که حس قوی از سبک و ظرافت داشتند، می‌گرفت. مشهورترین تصویر او Mainbocher (1939) است که یکی از شناخته شده ترین تصاویر مد قرن بیستم است.

در اواسط قرن بیستم، کرش به عنوان یکی از مهم‌ترین عکاسان پرتره جهان شناخته می‌شد. صنعتگری که به خاطر نورپردازی دقیق و چشمگیرش شناخته می‌شود، تصاویرش دولتمردان، هنرمندان، مجریان و افراد سلطنتی را تحسین می‌کرد. مشهورترین پرتره‌های او چهره‌های بزرگی از جمله وینستون چرچیل، ارنست همینگوی و آلبرت انیشتین را نشان می‌داد.

کرتس متولد مجارستان، یک عکاس مبتکر و تأثیرگذار بود که طیفی از ژانرها را بررسی کرد: تصاویر خیابانی، پرتره، مناظر شهری، طبیعت بی‌جان و برهنه تحریف شده. او توانایی ذاتی برای یافتن شعر در زندگی روزمره داشت. تصاویری که او ساخته و اکنون به عنوان نمادین در نظر گرفته می‌شوند عبارتند از Chez Mondrian (1926) و The Fork (1928).

یکی از مشهورترین عکاسان جهان در دوره خود، آیزنشتات بیش از ۲۵۰۰ کار را برای مجله Life عکسبرداری کرد. آنها شامل عکس نوشته‌هایی در مورد موضوعی از جمله جان اف کندی و شهرهای ویران شده ژاپن پس از جنگ جهانی دوم بودند. شناخته شده ترین تصویر او وی جی دی در میدان تایمز است که ملوانی را نشان می‌دهد که به طور خود به خود پرستاری را می‌بوسد.

لنتینگ یکی از مشهورترین عکاسان طبیعت است که امروزه نیز کار می‌کند. او که مدت‌ها با مجله نشنال جئوگرافیک ارتباط داشت، ۳۵ سال گذشته را صرف عکاسی از حیات‌وحش در سراسر جهان کرده است. پروژه بلندپروازانه هفت ساله او «زندگی: سفری در طول زمان» (۲۰۰۶) «داستان زندگی از ابتدایی‌ترین آغاز تا تنوع کنونی آن» روایت می‌کند.

اسمیت در خط مقدم جنگ جهانی دوم عکاسی می‌کرد. کار او شامل مجله کانتری برای زندگی بود، اگرچه مشهورترین عکس مقاله او یک پروژه دو ساله مهم است که شهر صنعتی پیتسبورگ پنسیلوانیا را مستند می‌کند.

اوانز، یک عکاس مستند مهم آمریکایی بود که بیشتر به خاطر کارهایش در دهه ۱۹۳۰ روی خانواده‌های فقیر سهامدار در دوران رکود شهرت دارد. کار شاعرانه او زیبایی را در زندگی روزمره تجلیل می‌کرد و او عمدتاً با استفاده از دوربین‌های بزرگ ۱۰×۸ برای حداکثر جزئیات و وضوح کار می‌کرد.

لیبوویتز که برای مجلاتی مانند رولینگ استون، ونیتی فیر و ووگ کار می‌کند، به معروف‌ترین عکاس پرتره تبدیل شده است. او برای عکاسی پیچیده و تخیلی با بودجه کلان با حضور بسیاری از مشهورترین سلبریتی‌های جهان شناخته شده است. نمادین‌ترین تصاویر او شامل پرتره‌هایی از جان لنون در روز قتل او و دمی مور برهنه و باردار است.

ناچتوی که پنج بار برنده مدال طلای معتبر رابرت کاپا شده است، یک عکاس خبرنگار آمریکایی و یکی از اعضا مؤسّس آژانس عکس VII است. آثار او شامل پوشش جنگ‌ها، درگیری‌ها و مسائل اجتماعی است. او به‌ویژه برای کارهایش در مورد جنگ در عراق و حملات تروریستی سال ۲۰۰۱ شناخته شده است.

سبک مستند شخصی آربوس این بود که پرتره‌های صمیمی و گاه آزاردهنده از افرادی که در حاشیه جامعه قرار دارند می‌گرفت. او از غول‌ها، بازیگران سیرک، برهنگی‌ها و تراجنسیتی‌ها به گونه‌ای عکس می‌گرفت که بر وضعیت طردشده‌یشان تأکید می‌کرد. مشهورترین تصاویر او یک جفت دوقلو یکسان و یک پسر جوان را نشان می‌دهد که یک نارنجک دستی اسباب‌بازی در دست دارد.

آرت ولف یک عکاس طبیعت پرکار و خلاق و عکاس هنرهای زیبا است که آثارش شامل مناظر، فرهنگ‌های بومی و برهنه‌های استودیویی نقاشی شده با بدن است. او در طول ۴۰ سال فعالیت حرفه‌ای خود، بیش از ۹۰ کتاب از جمله The Living Wild که بر نیاز فوری به حفاظت و قانون ناپدید شدن که بر استتار در طبیعت متمرکز بود، تولید کرده است.

هاین که در سال‌های اولیه قرن بیستم شروع به کار کرد، یک عکاس مستند مهم بود که از شرایط بد کارخانه‌های آمریکایی عکاسی می‌کرد. علیرغم تهدید مکرر کارخانه‌داران، او بر شرایط کار کودکان تمرکز کرد و تصاویر تکان‌دهنده‌اش مستقیماً بر تغییرات قانون کار آمریکا تأثیر گذاشت.

اگرچه لینگ در درجه اول یک عکاس تجاری است، اما شناخته شده ترین اثر او، در اواخر دهه ۱۹۵۰، جشنی است برای آخرین روزهای راه آهن بخار در آمریکا. این عکس‌های سیاه و سفید رمانتیک که برخی از آنها با تکنیک‌های عکاسی شبانه پیشگام به دست آمده‌اند، عصری را تداعی می‌کنند که به سرعت در حال ناپدید شدن بود.

دقت جالب و نورپردازی زیبای عکاسی مپلتورپ به طور گسترده مورد ستایش است، اما او عکاسی بود که به دلیل تصاویر گرافیکی برهنه از مردان جنجال به راه انداخت. حرفه او پربار اما کوتاه بود. او در سن ۴۲ سالگی پس از ابتلا به ایدز درگذشت.

دوبیلت بدون شک بزرگترین عکاس زیر آب است. او که از سال ۱۹۷۱ برای مجله نشنال جئوگرافیک کار می‌کرد، حدود ۷۰ مجموعه عکاسی زیر آب را از جنوب غربی اقیانوس آرام تا دلتای اوکاوانگا در بوتسوانا فیلمبرداری کرده است. او پیشگام تکنیک نشان دادن تمام جزئیات در بالا و زیر سطح آب در یک تصویر است.

ویگی (آرتور فلیگ) نام مستعار خود را از کلمه “ouija” گرفته است زیرا به نظر می‌رسید همیشه حس ششم را در هنگام وقوع تصادفات و صحنه‌های جنایتی که از او عکس گرفته است داشته باشد. تصاویر او که در آن زمان به طور گسترده در روزنامه‌ها منتشر می‌شد، اکنون به عنوان سندی جذاب از زندگی شهری در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ در نظر گرفته می‌شود.

اگرچه تونی ری جونز در ۳۰ سالگی بر اثر سرطان خون درگذشت، اما تأثیر زیادی بر عکاسی مستند داشته است. تصاویر سیاه و سفید او قابل‌توجه، زمان‌بندی شده، زیبا و طنزآمیز بود. او مجذوب انگلیسی‌ها شده بود و هموطنان خود را با چشم خارجی می‌دید. او به ویژه بر رفتار و سنت‌های انگلیسی و نظام طبقاتی تمرکز داشت.

گورسکی می‌گوید که «به نوع انسان و محیط آن علاقه‌مند است» و در تصاویر دستکاری شده دیجیتالی در مقیاس بزرگ که درباره جهان معاصر اظهارنظر می‌کند، تخصص دارد. موضوعات او شامل فضاهای داخلی ساختمان مانند کارخانه‌ها، فرودگاه‌ها و مناظر پوشیده شده با پنل های خورشیدی است. یک تصویر، راین، در سال ۲۰۱۱ به قیمت ۲.۷ میلیون پوند فروخته شد.

کنا متولد بریتانیا و یکی از موفق‌ترین عکاسان منظره هنرهای زیبا است که امروزه نیز کار می‌کند. تصاویر سیاه و سفید او که روی دوربین‌های فیلمی با فرمت متوسط ‌گرفته شده اند، اغلب سبک مینیمالیستی هستند و حس آرامشی مانند ذن را القا می‌کنند. آنها اغلب در مکان‌های دور با نوردهی بسیار عجیب عکسبرداری می‌شوند.

نایت یک عکاس و فیلم‌ساز تبلیغاتی رادیکال و تأثیرگذار است که تصاویر غالباً متضاد او در تضاد با ایده‌های پذیرفته شده زیبایی است. او که برای برندهای بزرگی مانند الکساندر مک‌کوئین و کالوین کلاین و مجلاتی از جمله ووگ فیلمبرداری می‌کرد، به طیفی از مسائل از جمله نژادپرستی و ناتوانی پرداخته است.